31 Ocak 2008 Perşembe

çocuk sevinci


Ne allı tüllü süslemelerle donatmışım
Güller saçmışım üstüne
Kanatlar takmışım, balonlar uçurmuşum
Ben de peşinden uçmak istemişim

Damlalar damlamış yüreğimin üstüne
Serçeler kırlangıçlar uçmuş içimden
Saraylar kurmuş, köşkler döşemişim
Konfetiler saçmışım üzerimden

Yağmur yağmış mutlu olmuşum,
Kar yağmış sevinmişim, kollarımı açmışım gökyüzüne
Kendi etrafımda dönüp durmuşum
Çocuklar gibi sevinçli, onlar kadar masum...

nilufercicegi-31.01.2008

2 yorum:

Unknown dedi ki...

çocukluk yıllarım daha fakir ama mutluydu?
Şehir hayatı çok yıpratıcı

nilufercicegi dedi ki...

mutluluğu kaybetmemizin nedeni büyüdükçe maddeye olan bağlılığımız, aslında ruhlarımızın aradığı başka birşey,

Samimiyet, dostluk, insanlık, gerçek arkadaşlık, gerçek sevgi

bunları anlamlı bir şekilde yaşayamayan ruhlarımız serzenişte bulunuyor sadece...

Mutlu zamanlar dileklerimle...

nilüferçiçeği