İş güç arasıda seninle nasıl olacaktı. Acaba sabırlı olabilecek miydim? Ya sağlığım elverecek miydi?
Acaba'larla başladık 11 ay beklediğimiz Ramazan'a içimizde bir yılın özlemiyle. Birkaç gün geçmeden alışıverdik. Üstelik hastalıklarımız onunla dinginleşti. Kendimiz de.
Günlerin nasıl geçtiğini anlamadık, birlikte efor sarfettik. Başka zaman kolumuzu kıpırdatmadığımız işler yaptık. Yorulmadık bile. Gitmeyi düşündüğümüz ve gözümüzde büyüyen yollara gittik. Ne sıkıldık ne bir sıkıntı duyduk.
Şimdi ayrılığın hüznü buruyor ruhumuzu, bizim için olandan ayrılması zor geliyor besbelli.
İftar telaşı, sahura kalkma ümidi, uyuyup da uyanamama fikri. Ramazandaki bütünlük sevinci, yardıma koşmak... Bütün bu coşku bitecek miydi.
İçimizde söndürülmesi imkansız özlemle daha nice Ramazan'larda Sağlıkla, Sevinçle, Hep Birlikte Neşeyle ve Coşkuyla yeni iftarlar diliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder