Hastaneden dönüyordum. Aklımda binbir düşünceyle, araçtan indim serin esen rüzgarı yüzümde hissederek yürüyordum. Düşüncelerimden midir nedir başımı aşağı eğmiş asfaltın gözlerimden kayan gri renginden sıkıldığımı anlayıp başımı kaldırdım. O sırada mavi konut sitelerinin önünden geçiyordum. Karşıdan ağlamaklı yüzlü tanıdık birinin bana baktığını hissettim.
Neden sonra kendimi toplayıp arkadaşımı tanıdım. Meğer uzun zamandır kendisini rahatsız eden apandisitten ameliyat olmuş annesiyle evlerine dönüyorlarmış. Merhabalaştık sonra görüşmek üzere geçmiş olsun dileklerimi iletip ayrıldım.
Aradan bir buçuk ay geçti ve arkadaşım işe başladı. Uzun zamandır görmediğim arkadaşımı özlemiştim. Birlikte eve dönüş yolunda uzunca sohbet ettik.
Bana ametiyata nasıl hazırlandığını, ameliyattan önce nasıl korktuğunu, ameliyattan sonra ise kendisini ruhsal olarak daha yorgun ve stresli hissettiğini söyledi. Annesinin var olduğuna ve yanında oluduğuna çok sevindiğini belirtti.
"Annem olmasaydı. Bu ameliyat sonrası lavaboya bile gidemeyecektim. Ameliyat sonrası çıkan rahatsızlıklarımda bana çok yardımcı oldu." Dedi. Aklıma annesi hakkında anlattığı olaylar geldi. Annesi yıllar önce trafik kazası geçirmiş ve uzun zaman yatalak olmuştu. Ve arkadaşım annesinin devam eden ameliyatları sırasında kendisine mümkün olduğunca iyi bakmış ve annesi vücudunun sağ tarafındaki tüm kırıklarından iyileşerek kurtulmuştu. Annesini yeni tanıdım ve kendisi o kadar sağlıklıydı ki zor bir kazanın izlerini taşımıyor gibiydi.
Dedim ki; sen de annene iyi bakmıştın. Sen de ona çok iyi bakmamış olsaydın, bugün bu kadar sağlıklı olmayacaktı.
Durdu ve söylediklerimden rahatsız olmuşcasına yumuşak ve ikna edici sözlerle bana " Ben birşey yapmadım ki, Eğer Allah onu iyileştirmeseydi BEN NE YAPARSAM YAPAYIM annem asla iyileşemezdi. O diledi ve bana da ona bakma gücü ve kuvveti verdi. " dedi.
Kendimden utanmıştım. Hatta biraz da kızmıştım. Ben arkadaşımın annesine yaptığı yardımların güzelliğini kendisine söylemek ve onu mutlu etmek istemiştim.
"Allah İyileşmesini dilemiş, sen de elinden geleni yapmışsın ve böylece annen şu anda daha sağlıklı" demeliydim sözlerimin başında,
Sustum ve yaptığım hatayı kabullendim. İçimden annesini onu Yaratan'ın iyileştirdiğini bilsem bile sözlerimdeki bıraktığım boşlukları doldurmadığıma üzüldüm.
Ve yine bir daha kendi kendime söz verdim ki...
Allah dilemezse HİÇ BİR ŞEY GERÇEKLEŞMEZMİŞ,
Bu olguyu içimde BİLEBİLMEM, BİLDİĞİMİ YANSITMIYORDU. Karşımdakinin anlayabilmesi için BİLDİKLERİMİ söze dökmeliydim.
Bütün yanlış anlaşılmalarımdan önce DÖNÜP BAKMAYI DİLİYORUM SÖYLEDİKLERİME...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder